Inf: Herten Pleistoceen Java .

In het Pleistoceen op Java, Indonesië, werden talloze fragmentfossielen van herten opgegraven. De meeste gevonden fossielen waren schedel, tanden, geweien en beenderen van ledematen. Soortidentificatie van hertensoorten in het Pleistoceen van Java, Indonesië was voornamelijk gebaseerd op de schedel en tanden.

Fossielen van hertengeweien waren er in overvloed. Sommige eigenschappen/karakters op de morfologie van het gewei vertonen unieke kenmerken. Het doel van dit onderzoek is om de hertensoorten die in het Pleistoceen van Java, Indonesië voorkomen, te bepalen op basis van de morfologische kenmerken van geweien.

Gebruikte methoden waren (1) morfologische vergelijking van diagnostische kenmerken van recente hertengeweien met de fossielen, d.w.z.: visuele observatie van morfologie  om het verschil aan te tonen op basis van morfologische kenmerken van elke soort.

Het resultaat toonde aan dat elke soort zijn eigen geweikenmerk heeft, daarom kan het geweikenmerk worden gebruikt om elke soort te onderscheiden. Er waren acht soortengroepen die kunnen worden bepaald aan de hand van de kenmerken van het gewei.

De uitgestorven hertensoorten zijn: 

Cervus (Axis) lydekkeri, Cervus (Rusa) zwaani, Cervus (Rusa) hippelaphus, Cervus (Rusa) palaeojavanicus, Cervus stehlini, Cervus kendengensis, Cervus oppenoorthi en Cervus (Axis) javanicus.

 Die hertensoorten uit het Pleistoceen werden meestal geïdentificeerd op basis van hun gebitskenmerken.. Fossiel van geweien  werden meestal gefragmenteerd en geïsoleerd gevonden. Geïsoleerd betekent het fossiel dat alleen is gevonden, zonder dat er andere skeletfragmens aan vastzitten.

Voor  uitgebreide informatie over de soortbepaling en het verloop van nog lopende onderzoeken ,zie 

Identification of Pleistocene Deer (Cervidae) in Java, Indonesia based on Antlers Characteristics